Προχθές το βράδυ είδα, παρέα με φίλους, τον ημιτελικό της Eurovision. Υποθέτω ότι ανήκω στους πολλούς Έλληνες που την παρακολουθούν και ταυτόχρονα στους λίγους εκείνους που το δηλώνουν εγγράφως!
Η πρώτη φορά που είχα παρακολουθήσει τον διαγωνισμό, ήταν το μακρινό 1987! Κάπου στα μισά της διαδρομής του δηλαδή! Προφανώς πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Ακόμα περισσότερα από την πρώτη της φορά! Άλλαξε η Ελλάδα, η Ευρώπη και σίγουρα άλλαξε η μουσική και η εικόνα της! Τότε μία άχαρη Celine Dion έκανε το ντεμπούτο της, εκπροσωπώντας την πατρίδα της, την Ελβετία και - ω του θαύματος - κέρδισε! Πιθανότατα σήμερα αυτό δε θα συνέβαινε. Καλό timing Celine!
Σήμερα δεν είναι προαπαιτούμενο η καλή φωνή, η καλλιτεχνική αρτιότητα και οι βάτες για να κερδίσει κανείς! Καλώς ή κακώς! Κύκλους κάνει η ζωή, η μουσική και η Eurovision! Το εταιρικό marketing της μουσικής και οι τηλεοπτικοί κανόνες κάνουν παιχνίδι πάνω στις φιλοδοξίες των καλλιτεχνών και την ανάγκη του κοινού για θέαμα και μουσική. Τον κύκλο τους θα κάνουν κι αυτά! Ελπίζω...
Κι όμως εκείνη την ώρα που ξεκινάει το πρόγραμμα, με το γνωστό (ηχητικά) σήμα του διαγωνισμού, όλα τα παραπάνω πάνε στην άκρη και αφήνομαι να απολαύσω το θέαμα. Κρίνω, βαθμολογώ και αν είμαι και τυχερός ακούω κι ένα δυο τραγούδια της προκοπής!
Αυτό θα κάνω κι απόψε! Θα ακούσω μουσική! Τουλάχιστον για 3 λεπτά! Και έχω ακούσει αρκετά ωραία 3-λεπτα μέσα σ' αυτά τα 28 χρόνια. Τραγούδια που τα έχω στο κινητό και τα ακούω ξανά και ξανά. Τραγούδια που έχουν αυτό το κάτι που τα κάνει ξεχωριστά μέσα στο συρφετό τον υπολοίπων.
Αυτή είναι και η αξία που κρατάω από αυτόν το διαγωνισμό.
Σήμερα δεν είναι προαπαιτούμενο η καλή φωνή, η καλλιτεχνική αρτιότητα και οι βάτες για να κερδίσει κανείς! Καλώς ή κακώς! Κύκλους κάνει η ζωή, η μουσική και η Eurovision! Το εταιρικό marketing της μουσικής και οι τηλεοπτικοί κανόνες κάνουν παιχνίδι πάνω στις φιλοδοξίες των καλλιτεχνών και την ανάγκη του κοινού για θέαμα και μουσική. Τον κύκλο τους θα κάνουν κι αυτά! Ελπίζω...
