Προχθές το βράδυ είδα, παρέα με φίλους, τον ημιτελικό της Eurovision. Υποθέτω ότι ανήκω στους πολλούς Έλληνες που την παρακολουθούν και ταυτόχρονα στους λίγους εκείνους που το δηλώνουν εγγράφως!
Η πρώτη φορά που είχα παρακολουθήσει τον διαγωνισμό, ήταν το μακρινό 1987! Κάπου στα μισά της διαδρομής του δηλαδή! Προφανώς πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Ακόμα περισσότερα από την πρώτη της φορά! Άλλαξε η Ελλάδα, η Ευρώπη και σίγουρα άλλαξε η μουσική και η εικόνα της! Τότε μία άχαρη Celine Dion έκανε το ντεμπούτο της, εκπροσωπώντας την πατρίδα της, την Ελβετία και - ω του θαύματος - κέρδισε! Πιθανότατα σήμερα αυτό δε θα συνέβαινε. Καλό timing Celine!
Σήμερα δεν είναι προαπαιτούμενο η καλή φωνή, η καλλιτεχνική αρτιότητα και οι βάτες για να κερδίσει κανείς! Καλώς ή κακώς! Κύκλους κάνει η ζωή, η μουσική και η Eurovision! Το εταιρικό marketing της μουσικής και οι τηλεοπτικοί κανόνες κάνουν παιχνίδι πάνω στις φιλοδοξίες των καλλιτεχνών και την ανάγκη του κοινού για θέαμα και μουσική. Τον κύκλο τους θα κάνουν κι αυτά! Ελπίζω...
Κι όμως εκείνη την ώρα που ξεκινάει το πρόγραμμα, με το γνωστό (ηχητικά) σήμα του διαγωνισμού, όλα τα παραπάνω πάνε στην άκρη και αφήνομαι να απολαύσω το θέαμα. Κρίνω, βαθμολογώ και αν είμαι και τυχερός ακούω κι ένα δυο τραγούδια της προκοπής!
Αυτό θα κάνω κι απόψε! Θα ακούσω μουσική! Τουλάχιστον για 3 λεπτά! Και έχω ακούσει αρκετά ωραία 3-λεπτα μέσα σ' αυτά τα 28 χρόνια. Τραγούδια που τα έχω στο κινητό και τα ακούω ξανά και ξανά. Τραγούδια που έχουν αυτό το κάτι που τα κάνει ξεχωριστά μέσα στο συρφετό τον υπολοίπων.
Αυτή είναι και η αξία που κρατάω από αυτόν το διαγωνισμό.
Σήμερα δεν είναι προαπαιτούμενο η καλή φωνή, η καλλιτεχνική αρτιότητα και οι βάτες για να κερδίσει κανείς! Καλώς ή κακώς! Κύκλους κάνει η ζωή, η μουσική και η Eurovision! Το εταιρικό marketing της μουσικής και οι τηλεοπτικοί κανόνες κάνουν παιχνίδι πάνω στις φιλοδοξίες των καλλιτεχνών και την ανάγκη του κοινού για θέαμα και μουσική. Τον κύκλο τους θα κάνουν κι αυτά! Ελπίζω...
Το σήμα της eurovision και της αθλητικής Κυριακής με ακολουθούν από τα παιδικά μου χρόνια ως σήμερα με μια γλυκιά νοσταλγία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μη θυμάμαι συμμετοχές, να μη συγκρατώ βαθμολογίες, όμως παρακολουθώ κι εγώ τη eurovision επιμένοντας να τη βλέπω ως γιορτή (της μουσικής και της Ευρώπης). Όπως όλες τις γιορτές... τους βγάζω το μανδύα του χρήματος και εστιάζω στη χαρά.
Φέτος ξεχώρισα κι εγώ τη συμμετοχή της Σουηδίας, αλλά και της Γαλλίας, που σε κανέναν δεν άρεσε!!!!
Και πολύ καλά κάνεις Αλεξάνδρα! Νυν υπέρ η χαρά! Αρκεί να μην κολλάμε στο μανδύα κι όλα είναι δυνατά.
ΔιαγραφήFrance 8 points
Sweden 12 points
Μονάχα που παρέμειναν μελαγχολικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς Obelix που το έγραψες αυτό πριν ...δεις τον τελικό. Θεωρώ πλέον ότι η ψηφοφορία που ακολουθεί ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ έχει με τα ακούσματα που προηγήθηκαν.....
Μάλλον θα διαφωνήσω μαζί σου Γιάννη. Νοσταλγικά και όχι μελαγχολικά. Όσο για τις κρίσεις επί της τέχνης, η υποκειμενικότητα και οι "διαδικασίες" είναι μέρος της όλης υποθέσης. Ελπίζω να απόλαυσες κάποια τραγούδια κι εσυ!
ΔιαγραφήΆσε με, γιατί είμαι να σκάσω που δεν βγήκε η Ιταλία πρώτη.. Ουφ! :)) Άντε και του χρόνου να τα πάμε καλύτερα ως Έλληνες (χλωμό) Καλημέρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘετική σκέψη Πέτρα! Έχουμε πάει πολύ καλύτερα και θα ξανά γίνει. Ως προς τα τραγούδια, είμαι μάλλον από τους χαρούμενους μιας και κέρδισε αυτό που μου άρεσε περισσότερο. Και του χρόνου!
Διαγραφή